Φαντάζομαι ότι ο τίτλος του κειμένου δε σας ξαφνιάζει: σε αυτήν εδώ τη χώρα δε λείπουν ούτε τα υλικά, ούτε οι συνταγές, ούτε οι άνθρωποι με μεράκι και μαγειρικές ανησυχίες που μπορούν να προβάλλουν τη δική μας κουζίνα. Το ευχάριστο στην υπόθεση είναι ότι δεν το γνωρίζουμε μόνο εμείς, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος. Κι όχι μόνο το ξέρει, αλλά και το τιμά.
Η τελευταία επιβράβευση, μάλιστα, φτάνει από το δημοφιλές ισπανικό ταξιδιωτικό portal, Civitatis. Το γεγονός αυτό έχει ξεχωριστή σημασία: η Ισπανία βρίσκεται ανάμεσα στους πιο φημισμένους προορισμούς παγκοσμίως (τουλάχιστον προ COVID) οπότε θεωρητικά συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ανταγωνιστές μας, σε ό,τι αφορά τον τουρισμό στη λεκάνη της Μεσογείου – και λέω θεωρητικά γιατί τα νούμερα που «χτυπούσε» μέχρι πρόσφατα, πριν το ξέσπασμα της πανδημίας, στο διεθνές τουριστικό χρηματιστήριο ήταν απλησίαστα, ένα μακρινό και άπιαστο όνειρο για κάθε υπουργό τουρισμού, ανεξάρτητα από ποιο κόμμα προερχόταν.
Ας επανέλθουμε όμως στη λίστα του Civitatis. Η χώρα μας φιγουράρει στην έβδομη θέση στο top-10 με τους δέκα κορυφαίους παγκόσμιους γαστρονομικούς προορισμούς, οι οποίοι διαθέτουν πλούτο και ποικιλία. Οι Ισπανοί, από ότι φαίνεται, εκτιμούν πολύ τα φρέσκα λαχανικά, ειδικά τις ντομάτες και τις πατάτες, το κατσικίσιο τυρί (μάλλον εννοούν τη φέτα) και τα ψάρια, δεν παραλείπουν να αναφέρουν τον ενθουσιασμό τους για το πόσο αναβαθμίζει όλες αυτές τις γεύσεις το ελαιόλαδο και προτείνουν ανεπιφύλακτα για επιδόρπιο το ελληνικό γιαούρτι. Μετά τα πράγματα γίνονται πιο τουριστικά φοβάμαι: ανάμεσα στα πιάτα που αγαπούν συγκαταλέγεται ο μουσακάς, ο γύρος, η τυρόπιτα και το τζατζίκι, ενώ προτρέπουν κλασικά τους αναγνώστες να επισκεφθούν την Αθήνα, τη Σαντορίνη, τη Μύκονο και την Κέρκυρα.
Προσωπικά, δεν έχω τίποτα εναντίον των κλισέ στην τουριστική αγορά, καθώς γνωρίζω επακριβώς τον τρόπο με τον οποίο αυτά μεταφράζονται σε αριθμούς. Σκέφτομαι όμως πόσο θαυμάσιο θα ήταν αν υπήρχαν από εμάς πρωτοβουλίες, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να γνωρίσουν και να εκτιμήσουν περισσότερες πτυχές της ελληνικής γαστρονομίας. Τι τεράστια ανατροπή θα γινόταν στον τομέα της φιλοξενίας με λίγη παραπάνω, συντονισμένη (το τονίζω αυτό) συλλογική προσπάθεια.
Ο χρυσός κατάλογος του Civitatis τοποθετεί στην πρώτη θέση τη γειτονική Ιταλία που αποτελεί σταθερή πηγή γαστρονομικών συγκινήσεων, στη δεύτερη την Ισπανία, ενώ ακολουθούν στη σειρά το Μεξικό, το Περού, η Ιαπωνία και η Γαλλία. Στην όγδοη θέση βρίσκεται η εξωτική Ταϊλάνδη, στην ένατη η Δανία, η οποία εδώ και χρόνια έχει επενδύσει σοβαρά στην καλλιέργεια και προβολή του πολιτισμού του φαγητού κι από τη δέκατη θέση μας στέλνει φιλιά η μακρινή Ινδία που δικαίως δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο με την απίστευτη αξιοποίηση των μπαχαρικών στα πιάτα.
Γιώτα Παναγιώτου
So Posh